18-11-2017 | Stefan Hertmans is niet alleen een geweldig schrijver, hij is ook een fantastische verteller! Dat was de conclusie aan het slot van een heerlijke schrijversmiddag op zaterdag 18 november. Hertmans schrijft beeldend, maar hij gaf de bomvolle zaal van Vanslag in Borger nog meer beeld bij zijn boek De Bekeerlinge. Hij liet vooral zien hoe het boek tot stand gekomen was, vanaf het eerste inspiratiemoment tot en met de laatste correctie.
Dat een boek nooit af is, bleek toen een van de aanwezigen hem erop wees dat een Joods kerkhof, waar in het boek sprake van is, eigenlijk niet bestaat. Dat zou een Joodse begraafplaats moeten zijn. Hertmans gaf dat onmiddellijk toe en zei dat het in een volgende druk zou worden aangepast. We houden het in de gaten….
De aanwezigen kregen o.a. een foto te zien van de aanbevelingsbrief die Vigdis (de hoofdpersoon van het boek) meekreeg toen ze op reis ging om haar kinderen te zoeken. De aanbevelingsbrief is teruggevonden in een spleet in een synagoge in Caïro en bevindt zich nu in een museum daar. Hertmans vertelt: “Hij was keurig ingenaaid in folie, maar ergens was een centimeter van de naad los. Ik kon het niet laten om mijn vinger in dat gaatje te steken en even het document aan te raken dat ‘Vigdis’ (we weten niet hoe ze echt heette) ook in handen had gehad, meer dan 1000 jaar geleden”. Het toont zijn grote betrokkenheid bij zijn hoofdpersoon. Hoewel De bekeerlinge gebaseerd is op historische feiten, is het volgens Hertmans geen historische roman. “Het is het resultaat van onderzoek en empathie”, zegt hij. Hij heeft de tocht van zijn hoofdpersoon van Rouen naar Narbonne nagereisd, om zo dicht mogelijk bij haar te kunnen komen. Het boek geeft weer hoe het gegaan zou kunnen zijn.
Op de vraag wat hij zelf als het hoofdthema van zijn boek beschouwt, antwoordde hij dat het nooit zijn doel is om moraliserend te zijn als hij schrijft. Maar achteraf vindt hij dat het veranderen van identiteit het grote thema is. Wat gebeurt er met iemand die van identiteit verandert, zoals Vigdis dat deed door haar bekering. Wie ben je dan nog, in wat voor eenzaamheid verval je. Datzelfde overkomt bijvoorbeeld vluchtelingen nu.
Als het aan Hertmans had gelegen, had hij rustig nog een uurtje doorverteld. En de mensen in de zaal waren zeker geboeid blijven luisteren. Maar ja, aan alles komt een eind. En er moesten ook nog veel boeken gesigneerd worden.