5-2-2017 | Ze hadden geen van tweeën een horloge om, gespreksleider Roald van Elswijk en schrijfster Inge Schilperoord. Tijd mag geen rol spelen als je tijdens een gesprek de diepte in wilt gaan. En dat was precies wat er gebeurde zondagmiddag 5 februari in Vanslag te Borger: er werd niemand geïnterviewd, maar er ontstond een gesprek tussen twee mensen die aan elkaar gewaagd waren. Van Elswijk had zich danig in het werk en de persoon van Inge Schilperoord verdiept en de auteur ging zonder reserves mee. In haar openhartigheid was ze niet bang kopje onder te gaan, zoals haar romanpersonage.
Centraal stond de relatie schrijfster tegenover de psychologe. Kan de één zonder de ander en wie was er het eerst. Beide kanten van Schilperoord komen voort uit dezelfde interesse voor de mens die worstelt met zichzelf. Dit laatste is toch eigenlijk het hoofdthema van de roman Muidhond. Als je in een roman schrijft over iemand die verkrampt worstelt met een neiging die niet acceptabel is, hoef je als auteur niet te diagnosticeren. Dat voelt als een bevrijding. Misschien ging de auteur dus wel vooraf aan de forensisch psychologe. Het lijkt erop dat de interesse in de medemens er was, voordat daar een studie van gemaakt werd.
Na de pauze kwamen de vragen van het publiek aan de orde. Ook hier leidden die vragen vaak weer tot verrassende uitspraken. Zo was Inge Schilperoord er heel duidelijk over dat de verdrinkingsdood van Elke een ongeluk is. Wel een ongeluk dat het complexe van de situatie waarin Jonathan zich bevindt duidelijk maakt. Is hij niet toch ook schuldig aan haar dood? Had hij het contact met haar niet al veel eerder moeten verbreken. De goed gevulde zaal bleef tot het einde toe geboeid en geconcentreerd luisteren en meedenken.